Vandaag stond helemaal in het teken van de Sydney Opera House. Het is een serieuze opdracht om je voorbij de horden Aziaten te werken, maar eens dat is gelukt loont het best de moeite. Wat me het eerst opviel, is dat het dak niet wit is, maar een soort slangenvelmotief heeft van wit en beige en roze.
De rondleiding vanbinnen was vrij kort en niet helemaal wat ik ervan verwacht had. Desalniettemin hebben we een kwartier met onze mond open in de grote concertzaal gestaan, waar toevalligerwijs het Sydney Symphonic Orchestra aan een generale repetitie bezig was. Na de rondleiding heb ik niet aan de verleiding kunnen weerstaan om bij de Box Office passeren. Ik heb tickets gekocht voor een Ierse voorstelling die avond (voor -30 jarigen kostte een kaartje 35 in plaats van 85 dollar, ik vond dat een goeie deal). Dat het allemaal in het Engels zou zijn, daar had ik nog niet eens over nagedacht.
Niet ver van de Opera bevinden zich de Koninklijke Botanische Tuinen, een wandeling drong zich dus op. Het is een wandeling met veel pauzes op bankjes geworden, in de rozentuin, in de kruidentuin enz. Nadeloos aansluitend op de botanische tuinen is er The Domain, gewoon nog meer gras eigenlijk, met aan de rand daarvan een aantal belangrijke gebouwen zoals het Parliament House, het Sydney Hospital en de New South Wales Library.
Ik wou pizza gaan eten in de General Post Office Building, maar het restaurant was gesloten. Ik had echter wel degelijk mijn zinnen op pizza gezet en heb er gevonden in een restaurant in de haven, voor ik naar het toneel trok. Dat toneel was de moeite - 3 personen met door elkaar vervlochten monologen in een verhaal over de duivel en zijn macht over mensen. Het stuk heette Terminus, trouwens.
Morgen vrees ik dat ik effectief een bus ga moeten nemen. Kijk ik alvast NIET naar uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten