Mijn naam is Domi. Ik denk dat mensen denken dat ik over alles een mening heb. Dat lijkt mij niet onwaar. Sommige mensen plegen over weinig dingen een mening te hebben, ze laten betijen en begaan en doen zich onverschillig voor als het op de gebeurtenissen in de wereld aankomt. Ze zeggen "ik lig daar niet wakker van" of, nog erger, "ik weet het niet". Met zulke mensen heb ik vaak een probleem. Ik lig van alles wakker. Ik weet lang niet alles maar ik stel vragen.
Ik héb niet alleen een mening, ik wil ze ook uiten. Praten is zo gemakkelijk, ik ben een spraakwaterval. Schrijven doe ik liever, maar dat vergt energie en discipline. Zoveel keer heb ik de woorden in mijn hoofd die ik nodig heb om alles bevattelijker te maken en vertik ik ze op papier te zetten uit luiheid. Ik moet, tot mijn grote scha en schande, toegeven dat dit mijn derde blog is. De vorige twee zijn onherroepelijk gescheitert, de ene wegens te puberaal en volledig achterhaald, de andere wegens te lang in onbruik en een belachelijke naam. Langs de andere kant betekent het bestaan van deze nieuwe parel dat ik het nog steeds niet heb opgegeven. Dat is toch ook iets waard, me dunkt.
Hier zullen dus de schrijfsels ontstaan van een meisje dat de dingen van de andere kant durft te bekijken, of alleszins toch denkt dat ze dat durft en doet. Als ik doorzet en mezelf dwing, dan wordt het veelbelovend. Ik ben benieuwd, al zeg ik het zelf.
