Zo lief dat u het vraagt! Maar nee, nog niet echt genezen. Er zit een percussieorkest tussen mijn oren en mijn neusgaten gaan open en toe zoals de klapdeuren van een saloon. Ik kan mijn zakdoeken niet op tijd in de wasmachine steken. Bovendien heeft er zich afgelopen nacht een genetisch gemanipuleerde kikker in mijn keel gevestigd en die kwaakt er lustig op los zonder rekening te houden met hoe ik mij daarbij voel. Ik voel mij daar voor alle duidelijkheid niet goed bij.
Ik heb een tweede portie soep gemaakt. Ze ziet er even vies uit als vorige keer, als ik jullie moet geloven, ook al ben ik het daar niet mee eens. Ze is even lekker en gezond als de vorige en dat is al wat telt.
Het grootste deel van de dag heb ik doorgebracht met het luisteren naar dubstep en het herlezen van de zaak Pinochet (deze activiteiten vonden hoofdzakelijk maar niet steeds simultaan plaats). Voor hen die het interesseert: het verhaal. Pinochet bevond zich op een bepaald moment in Groot-Brittannië voor een medische ingreep. Hij werd in het ziekenhuis gearresteerd en Spanje verzocht Groot-Brittannië om Pinochet uit te leveren opdat hij in Spanje zou kunnen berecht worden voor de misdaden die hij had begaan toen hij staatshoofd was in Chili. De Engelsen leken het maar niet eens te raken over of dergelijke uitlevering nu wel of niet in overeenstemming was met het internationaal recht. De House of Lords, de hoogste rechtbank, heeft er zich uiteindelijk drie keer moeten over uitspreken. Bij het derde arrest had elk van de zeven rechters een andere redenering en die ben ik nu aan het doorploegen. Om een lang verhaal kort te maken: een uitlevering is er nooit van gekomen. De man was zogezegd te ziek om te functioneren, werd teruggestuurd naar Argentinië Chili (ik denk dat ik met Eichmann in mijn hoofd zat), heeft het daar nog een aantal jaren hard te verduren gekregen en is uiteindelijk op een goeie dag niet meer wakker geworden. Probleem opgelost voor Pinochet, maar ik kan mij inbeelden dat de gemeenschap op haar honger is blijven zitten.
Geheel terzijde vraag ik mij af waarom ik eigenlijk cursussen aanduid. Als ik ze nadien herlees, lees ik toch alles en niet enkel wat gemarkeerd is. Vermoedelijk is aanduiden gewoon een stap in het leerproces. Niet erg.
Yoghurt met appelsien en stukjes chocolade wachten op mij. Ik heb mijn eten speciaal naast mijn cursus gezet, dat heet in de psychologie geloof ik externe motivatie. Want ik heb nog het een en ander te doen vandaag.
Aantal nachten slapen tot eerste examen: 5.
Aantal nachten slapen tot gedaan met examens: 18.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten