Het is woensdag, ik zit in de les milieurecht en ik blog om de verveling te verjagen.* Ik doe ook nog andere dingen, versta mij niet verkeerd.** Jaja, het ontstaan van een nieuwe gewoonte (vorige week deze tijd was ik ook aan het bloggen, nvdr). Niet dat ze nog lang zal duren want het is de voorlaatste lesweek en geloof mij, de temperatuur van de kolen onder mijn achterwerk stijgt niet traag en lineair maar eerder snel en exponentieel. Geen paniek, nog anderhalve week, blijf ik mezelf buiten adem toefluisteren. Ik ben zowaar zelfs al klaar met mijn leeswerk voor internationaal recht. Sorry, soms voel ik de nood mijzelf een complimentje te geven.
België is volop aan het studeren, ik weet het, veel succes allemaal blabediebla. Laat mij u even van boven uw boeken wegsleuren en u verblijden met een verhaal over bananen. Tien à vijftien daarvan. Ne schonen tros, zoals men in het fruit- en groentenjargon pleegt te zeggen.
Moest iemand mij op een random dag vragen de vraag te formuleren waarop het antwoord luidt 'tien à vijftien bananen', dan zou ik eerst zwijgen, vervolgens de persoon in kwestie raar aankijken en komen aandraven met iets volstrekt irrelevants als 'Wat is het wereldrecord van meeste bananen in een enkele tros?' of 'Wat is het hoofdingrediënt voor bananencake als ik een feestje houd waarop 30 mensen zijn uitgenodigd?', gevolgd door een lach vol onbegrip want hoe in godsnaam zou ik moeten weten waar persoon in kwestie op aanstuurt.
 |
| Drie dagen voedsel voor mijn yogaleerkracht |
De bananenkwestie kwam aan bod tijdens yoga op maandagavond. De yogaleerkracht, het moet gezegd, ze is goede vorm. Dat ze zes dagen op zeven yoga beoefent als beroep zal daar wel iets mee te maken hebben, vermoed ik zo, maar zij wijt het ook grotendeels aan haar dieet. Af en toe probeert ze haar kennis over het leven op ons over te brengen en afgelopen maandag ging het over voedsel. Die vrouw haalt naar eigen zeggen, hou u vast, tachtig procent van haar dagelijkse calorieën uit fruit en van dat fruit is het merendeel... bananen.
Tien à vijftien bananen per dag is een voedingspatroon, dames ende heren, een voedingspatroon. I threw up a little bit in my mouth.*** Ze heeft er niet bijverteld welke supplementen ze nodig heeft om het gebrek aan, hmmmm laat mij denken, alles, te compenseren, maar een hoogtepunt van gevarieerde voeding lijkt het mij het alleszins niet.
Over eetgewoonten gesproken, ik ben een rijstfretster geworden. Niemand eet hier aardappelen, tenzij als groente. Ik heb in het begin van het semester eens twee aardappelen gekocht. Ik heb ze opgegeten omdat ze in mijn ijskast lagen te verpauperen, maar heb het concept aardappel sindsdien nog geen seconde gemist.**** Rijst en pasta, olé.
En dan is er vlees. Thuis eten we sowieso al weinig rood vlees, geen reden, het is gewoon ons ding niet. Behalve de broers dan, maar die zijn op vlak van eten vergelijkbaar met duiven en zeemeeuwen: ze eten alles zonder er al te veel over na te denken. Ik eet nu enkel rood vlees wanneer ik er erg veel zin in heb en dat is praktisch nooit. Ik zou perfect nietroodvleeseter kunnen worden. De redenen die mij daarvan weerhouden zijn viervoudig.
- Nietroodvleeseters zijn geen in de maatschappij aanvaarde groep. Men bekijkt hen als vegetariërs die de regels niet helemaal begrijpen of het karakter niet kunnen opbrengen om ook vis en gevogelte te laten vallen.
- Er is geen woord voor 'het niet eten van rood vlees', dat heb ik opgezocht.
- Ik zie niet in waarom ik mezelf in een vakje zou proppen en me het plezier zou ontzeggen van vlees te eten wanneer ik er zin in heb. Ik heb er principieel immers niets tegen.
- Kaassaus met spek.
Ik associeer vlees met mensen op barkrukken achter aangedampte ramen met straatzicht in fastfoodketens met druipende hamburgers in hun mollige handen. Ze mogen hun Big Macs houden. Ik ben mogelijks bevooroordeeld, maar ik denk niet dat ik veel mis.
* Als zeurende hoofdpijn een klank had, dan klonk het als hem. Andere vergelijking: stervende puppy.
** Ik doorzoek het internet om militaire conflicten overal op deze planeet beter te begrijpen. Nooit zal ik nog meewarig het hoofd schudden op cocktail- en andere avonden. Vanaf nu ben ik een geïnformeerde medemens.
*** Dat klinkt echt niet in het Nederlands.
**** Frieten zijn géén aardappelen, ok! Toch niet in mijn hoofd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten