De smaak van échte kiwi

Bouwwerven

Vanochtend ben ik gaan wandelen bij de haven van Auckland. Dat ik niet onder de indruk was, lag ongetwijfeld aan het feit dat die haven één gigantisch wegenwerk is. (Nieuwe elektriciteit aanleggen is dan wel nuttig - het is vooral lelijk.) Het valt te vergelijken met wat ze in Gent aan het station aan het uitvreten zijn, maar dan met boten.

Nieuw-Zeelands schoon vanuit mijn raam

Over bouwwerven gesproken, ook bij mijn kot zijn er verbouwingen aan de gang.

Ik heb deze stad lang nog niet op haar mooist gezien. Grote steden geven mij steeds weer een dubbel gevoel: vrij lelijk en ongestructureerd op het eerste gezicht, maar meestal is er wel degelijk over nagedacht en moet je de mooie oases per toeval tegenkomen en omarmen. Dat komt nog wel, ik vertrouw erop.

Mongolenkiwi's

Superbenieuwd als ik was naar de smaak van échte kiwi's, moi naar de winkel. In de eindeloze fruit- en groentensectie spotte ik een (in verhouding tot andere fruitsoorten) kleine bak met kiwifruit a.k.a. Chinese kruisbessen (allemaal naar Wikipedia, hup hup - kiwi's komen uit China).

Goed bezig

Uit de VS en Italië?! Het spreekt uiteraard voor zich dat ik geen geld uitgeef aan dergelijke ondingen. Het gevolg is dat ik na twee dagen NZ dus nog steeds geen authentieke kiwi heb gegeten. Dat is ronduit ongehoord. Ze zagen er trouwens echt vies uit, die kiwi's. Heel behaard, zoals Indiërs. Is dat racistisch? Bestaat dat, racisme tegen kiwi's?

Domi doesn't share food

Kiwi's uit de VS is zoals chocolade niet uit België: wel willen maar niet kunnen. Ik zie dan ook niet in waarom ik op zoek zou gaan naar een inlandse variant van mijn Belgische donkerbruine goud, wanneer zelfs de Nieuw-Zeelanders aan de rekken te zien zo wijs zijn om Belgische chocolade in te voeren. De Jules Destrooper-koekjes kwam ik per ongeluk tegen. Mijn chocolade mopperde vanuit het winkelmandje dat hij een vriendje wou, niet mijn fout. Eens het appartement bevolkter is, gaan mijn beide schatjes (indien nog in leven) onherroepelijk weg uit de gemeenschappelijke ruimte. Mijn chocolade. Mijn koeken.

Never change a winning team

Geheel terzijde: in de supermarkt (ik bedoel pharmacy) laden de kassiers(ters) de koopwaar onmiddellijk over in lelijke grijze plastieken zakken, daar valt helemaal niets aan te doen. Ik ben van plan om hen vanaf nu op voorhand tegen te houden, ik weet nú al niet meer waar ik die zakken nog moet stockeren. Onverantwoord, ik zeg: doen betalen voor die handel! Nee, dat meen ik niet. Of misschien wel.

Shout-out of the day: OMA, want die verjaart vandaag. Het is te zeggen: gisteren. Is gisteren híer dáár vandaag? Bah, tijdzones.