Running errands op blote voeten

Valiezen uitgepakt en de stad ingetrokken.

- Hallo gaan zeggen op de studentenadministratie, die hadden dat zo vriendelijk gevraagd.

- Adapter zoeken. Ze kunnen niet gewoon Engelse stekkers hebben, nee, nóg andere. Al mijn machinerie onaangepast natuurlijk. Nog een verschil met Groot-Brittannië: volgens mijn taxi-chauffeur is er in NZ geen voorrang van links maar voorrang van rechts. Als je links rijdt op de baan slaat dat werkelijk nergens op. In GB is er voorrang van rechts noch van links. Daar hebben ze stopborden en opgelost. Weer een raadsel opgeklaard!

- Supermarkt zoeken. Dat heet hier blijkbaar een pharmacy. Kon niet missen dat ik het niet vond.

- Gsm-nummer: 0064220951469. 2000 sms'jes per maand voor 5,60 EUR, dat is een pak voordeliger dan die afzetters van Proxivogel.

- Bankrekening: dat nummer krijgen jullie niet.

Een productieve dag!

Nieuw-Zeelanders zijn hippies met stijl. Ik ben vandaag zeker zes personen tegengekomen die zonder enige angst of gêne op hun blote voeten door het leven gaan. Ook op kot is minder méér als het op kleren aankomt. Nu en dan passeert er een halfnaakte student, ik kan niet klagen. Het weer nodigt uit tot karige klederdracht. Het is hier niet heet, maar wel heel vochtig.

Van de vijf kamers op het appartement is er momenteel slechts één bewoond: de mijne. Keuken en living zijn dus nog proper, mijn eigen nest is naar goede gewoonte ontaard in de georganiseerde chaos.

Nachtrust dringt zich op, ik voel een jetlag opborrelen.