Kings

Drankspelletjes - want denken dat je een reden nodig hebt om dronken te worden is ronduit naïef.

Van alle drankspelletjes die de wereld rijk is, is Kings het waarschijnlijk het bekendste. (Over beer pong zullen jullie mij waarschijnlijk ook nog wel zien schrijven, alleen nu niet.) Het verloopt als volgt. Iemand gaat naar de supermarkt een absurde hoeveelheid van het allergoedkoopste bier kopen. Dat het naar water smaakt, doet er écht niet toe, het gaat hem om de alcohol. Theoretisch gezien veronderstel ik dat vodka dus nog beter zou zijn, maar dan zou de kans op dodelijke slachtoffers misschien te groot worden. Dat zal wel al uitgetest zijn.

Een boek kaarten wordt uitgesmeerd rond een blikje bier. Elke kaart heeft een betekenis (die ik hieronder gestructureerd uit de doeken zal doen). Een gebruikte kaart wordt onder het lipje van het blikje bier geschoven. De persoon die het blikje doet openspringen (omdat er te veel kaarten onder het lipje zitten), krijgt de eer het blikje ad fundum uit te drinken. Ook het 'onderbreken' van de cirkel kaarten rond het blikje is goed voor een drinkbeurt, pas dus goed op welke kaart je trekt.

Wat betekent nu precies elke kaart? Ik som ze op in het Engels, want dan rijmt het en rijm is goed.

Two. You. Je mag iemand kiezen die moet drinken.

Three. Me. Je moet zelf drinken. 

Four. Floor. Iedereen moet de vloer aanraken met zijn hand. De laatste moet drinken.

Five. Guys. Alle jongens drinken.

Six. Chicks. Alle meisjes drinken.

Seven. Heaven. Iedereen moet naar omhoog wijzen (hand opsteken dus). De laatste moet drinken.

Eight. Date. De persoon die een acht trekt, kiest een drinkpartner uit en beiden drinken. In de eenvoudige versie is dit iets eenmaligs. Wie het ingewikkelder wil maken, kan dit beschouwen als een soort onzichtbare band die wordt geïnstalleerd tussen twee personen en die voor de rest van het spel blijft bestaan. Dit zou betekenen dat wanneer een van beide om eender welke reden moet drinken, de andere sowieso moet meedrinken.

Nine. Rhyme. Degene die de kaart trekt, kiest een woord. De cirkel rond moeten rijmwoorden volgen. Wie het eerst niet meer weet wat zeggen, moet drinken.

Ten. Never have I ever, het gekende spelletje. Men begint met drie punten. Wie het eerst zijn drie beurten kwijt is, moet drinken.

Jack. Smack. Iedereen moet (zachtjes) op zijn eigen voorhoofd slaan. De laatste moet drinken. 

Queen. Questions. Wie de kaart trekt, stelt een vraag aan zijn buur. Deze mag niet antwoorden maar moet een nieuwe vraag stellen. Zo blijft het doorgaan, totdat iemand uit verstrooidheid tóch antwoordt op een vraag. Antwoorden mag immers niet. De verliezer moet drinken. Over het algemeen wordt dit spelletje als relatief saai ervaren. Ik heb het dan ook gespeeld met de regel dat bij een queen gewoon iedereen moet drinken. De boodschap is dus: als je iets te saai vindt, gewoon... drinken.

King. Je mag zelf een regel maken, die voor de rest van het spel moet gerespecteerd worden, op straffe van drinken. Populaire voorbeelden:

- wie vloekt, moet drinken

- wie 'drinken' zegt, moet drinken

- wie mijn naam zegt, moet drinken.

Ace. Waterval (rijmt niet, dit moet een fout zijn in het spel). Iedereen begint tegelijkertijd te drinken. Degene die de kaart heeft getrokken, mag als eerste stoppen en bepaalt zelf wanneer. De volgende in wijzerzin mag pas stoppen wanneer zijn rechterbuur is gestopt met drinken. Wie laatst zit in de cirkel, krijgt het dus hard te verduren. Dit is -voor de aandachtige lezers- het enige onderdeel van het spel waar je niet zelf bepaalt hoeveel je drinkt.

Het is belachelijk hoe vaak je moet drinken bij het spelen van dit spel. De Amerikanen beschouwen dit als opwarming (en ze waren stuk voor stuk jonger dan mij); ik zou strontzat geweest zijn moest ik mij niet ingehouden hebben. Ik denk dat ik de helft van de tijd met ogen vol van verbazing zat te kijken naar wat er klaarblijkelijk elke avond gebeurt in colleges. Het bestaan van sites als TextsFromLastNight krijgt er onmiddellijk meer betekenis door. Ik ben duidelijk te braaf voor deze wereld.

Ook mijn Kiwi-roommate was goed op de hoogte van drankspelletjes. Dat net de landen waar je een identiteitskaart moet tonen om alcohol te kopen de landen zijn waar er het meest ongecontroleerd gezopen wordt, is volgens mij geen toeval. De Amerikanen vertelden over hun fake ID alsof het de normaalste zaak van de wereld was. En het is niet dat de portiers in de VS niet beseffen dat ze minderjarigen toelaten tot hun etablissement. In NZ is de drinking age 18 en wordt er gecontroleerd. Toen ik met Beth en Hamish (de Nieuw-Zeelander) gisteren in de supermarkt een fles wijn wou kopen, werd mij prompt om mijn paspoort gevraagd. Ik viel compleet uit de lucht - in België is een fles wijn kopen toch de normaalste zaak van de wereld?! Voortaan moet ik dus overal mijn paspoort mee naartoe nemen, alsof ik er twaalf jaar oud uitzie, en crimineel. 

Disclaimer voor meelezende familie die zich hoogstwaarschijnlijk toenemende zorgen begint te maken: ik heb geen alcoholprobleem en zal er ook geen ontwikkelen. Beschouw mij als de nuchtere persoon die kleine kleine slokjes neemt, het geheel van buitenaf overschouwt en er vol verbijstering over blogt. Ik ben Belg, volwassen en verstandig. Gaan we dat afspreken?