Mission Bay en meer

Des zondags trekt men naar het strand

 

Mission Bay heet dit wonderlijke oord. Het was er bloedheet en ook met de ozonlaag is het hier niet al te goed gesteld. Een halve fles zonnemelk later kan ik echter met fierheid melden dat ik nog altijd mijn witte zelf ben.

Verdere nieuwtjes kunnen in volgende categorieën worden ondergebracht.

Drinkgedrag

Een volledige week de constante aanblik van excessief drinkende mensen later, ben ik nog steeds zwaar onder de indruk. Op vrijdag zijn we massaal uitgegaan – de verschillende universiteitslogies hadden een aantal bars ‘afgehuurd’, dus het leek een niet te missen opportuniteit – en it was a blast. Alcohol kost hier bakken geld, maar daarop wordt alleszins niet bespaard. De prijs van huurauto’s daarentegen is een levensbepalend iets. Prioriteiten, zo zie je maar.

Ik heb ter uwer entertainment een anekdote te vertellen die aantoont hoezeer alcholisme ook het leven van niet-alcoholici aantast, in casu het mijne. Het was drie uur 's nachts, ik weet niet meer welke dag maar alleszins een weekdag en mijn kamer was broeierig. Het raam openen leek de ideale oplossing, en alzo geschiedde. What could possibly go wrong? Wel, mijn kamer is op het gelijkvloers. Om vier uur, toen ik vredig aan het slapen was, schiet ik plotseling wakker. Door het raam had zich, naast mijn hoofdkussen, een voet gemanifesteerd die niet de mijne was. Wat evengoed een slechte droom had kunnen zijn, bleek brute realiteit: iemand probeerde mijn kamer binnen te klimmen. Toen ik bekomen was van de schok bleek het een meisje te zijn wiens gezicht ik eerder op de avond al had gezien. Ze bleek haar sleutel in ons appartement vergeten te zijn en dacht dat binnenklimmen de beste manier was om die te recupereren. Andere mensen een hartaanval bezorgen leek niet de minste van haar bekommernissen. Mijn raam blijft in het vervolg alvast dicht. Met alle Chinesen (zo grappig, er zitten er hier veel), maar niet meer met mij.

Op pad

De geboorte van de allereerste trip is een feit, hiep hoera in veelvoud! Volgend weekend gebeurt er blijkbaar iets in Auckland, want alle huurauto’s waren op. Niet eens duur, gewoon OP. We hebben onze plannen dus een week moeten verschuiven, maar hebben een van de beste deals ooit te pakken gekregen. Een busje voor acht, we trekken naar het noorden. Meer kan ik daarover niet kwijt want behalve de auto is er nog niet echt iets geregeld. En ook omdat het top secret is... Ofzo. Dat er nog niets geregeld is, hoeft niet te verbazen. In warme landen wordt er geleefd van dag tot dag, het moet nog wennen. Diep vanbinnen ben ik een dikke autist. Er zitten nog een aantal tripjes in de pijpleiding hopelijk komt alles goed. Het plan: hard werken in de week, hardcore sightseeing in de weekends.

Lessen

Morgen beginnen de lessen officieel. Terwijl al de rest nog vakantie had trok een meute internationale rechtenstudenten evenwel vorige woensdag al naar de schoolbanken. Voorlopig merk ik vrij weinig verschil met lessen thuis. We waren een kleinere groep en er was meer discussie, maar in andere vakken zouden meer studenten moeten zitten, dus het valt af te wachten hoe levendig de lessen hier zullen worden.

Voor de rechtenstudenten onder ons: volgens mij is tussen civil en common law de civil law de betere van de twee opties, al vermoed ik dat mijn mening daarover nog zou kunnen bijschaven in de loop van het semester.

Drukke week gehad, en mijn blog lijdt eronder heb ik gemerkt. Drukke week voor de boeg, dus ik moet nog zien hoe ik het beredder. Gedaan met feesten, naar school gaan zult gij, en notities nemen! Exit zomerkamp, enter school. Het is voor echt nu.