Laundry day en pannenkoeken

Eerst en vooral: ik heb roommates! De fameuze 'aanwezigheid' was al die tijd een mensenschuwe Maleisiër. Hij is ondertussen uit zijn grot gekropen en heeft zich met relatief veel moeite voorgesteld. Vannacht heeft een andere Maleisiër zijn intrek in onze crib genomen. Eén kamer staat voorlopig nog leeg, in de laatste kamer woont een Amerikaanse.

Het is met haar dat ik vanochtend de wonderlijke wereld der wasmachines heb verkend. Het begint al met de vorm: waarom openen die dingen hier bovenaan in plaats van vooraan? Vervolgens had ik de pech dat er nog was in de machine zat. De kleren in kwestie waren gewassen maar nooit opgehaald, en ondertussen terug beginnen stinken. Ik voelde mij als terug op reis deze zomer, toen de meisjes in het wasteam de stijve vuile kousen van de jongens uit de hun waszakken moesten halen.

De Amerikaanse, Beth -ik noem haar zo want dat is haar naam, houdt er een grensverleggend wassorteersysteem op na: alles gewoon in dezelfde machine. "Just put all your clothes in the machine, put some powder on top and you're good to go." Zo geschiedde, klaar is kees. Ergens op een balkon hebben we een wasrek gevonden, geconfisceerd en er onze was op te drogen gehangen. Met een luchtvochtigheid van ruim 75 procent hoeft het niet te verbazen dat alles zes uur later nog steeds nat is -dat wordt nog een probleem.

De jetlag ondertussen is best wel erger dan ik had durven vermoeden. Dat én de hitte zorgen voor verre van optimale energy levels. Wat doet een mens met zijn tijd op zulke momenten? Pannenkoeken bakken, vanzelfsprekend. Onze 'volledig uitgeruste' keuken is evenwel niet geëquipeerd met een keukenweegschaal. De maatbeker is met congé en een mixer is in geen omstreken te bespeuren. Tegen alle mogelijke principes van SOS Piet in (patisserie moet altijd afgewogen worden -geluk bij een ongeluk: mijn pannenkoeken zijn niet bepaald de naam patisserie waardig), ben ik dan maar aan het deeg maken geslagen zónder bovengenoemd gereedschap. Dat was eerder lastig (quod erat demonstrandum) .

200 gram bloem! 30 gram suiker! Bwajaaa, dat zal wel ongeveer kloppen. Hoe dan ook, mijn keukeninstincten zijn ontwikkelder dan ik durfde vermoeden want ze waren heel erg lekker, de pannenkoeken.

Update: een knappe Nieuw-Zeelander heeft de laatste kamer gevuld met zichzelf en zijn bezittingen. Hij studeert fine arts en draagt marcellekes. Ik heb een babbel geslaan met zijn mama, ze heeft mij gevraagd om goed op hem te passen. Uhu, géén probleem.