De 'aanwezigheid'

Ik voelde het toen ik gisteravond thuiskwam na het sporten: er was iemand in het appartement geweest. De vaat stond er nog exact zoals ik hem had achtergelaten, ook aan mijn eten was er niet geraakt. En toch was er iets anders - er was een aanwezigheid. De bevestiging kwam bij het betreden van het toilet. De bril stond omhoog en dat was bewijs genoeg: de aanwezigheid is van de mannelijke soort.
Het/hij heeft zijn hoofd nog niet vertoond en geluiden maakt het/hij ook niet. Als zijn plan was om onopgemerkt te blijven, is het/hij dan toch heel slecht in het uitwissen van zijn sporen. Bovendien, zelfs zonder wc-verraad voelde ik dat het/hij er was. Ik zal straks eens op zijn deur gaan kloppen -het/hij zal niet weten wat het/hem overkomt.

Verder ben ik zeer blij jullie te melden dat ik vannacht voor de eerste keer heb dóórgeslapen. De afgelopen nachten werd ik steeds wakker om vier uur 's ochtends omdat mijn lichaam blijkbaar nog in België zit -mijn tijdsorgaan moet zijn versprokkeld tijdens het verschijnselen, er is nog werk aan mijn skills.
Dóórgeslapen dus, in babyterminologie. Mijn ouders zouden fier zijn! Maar ik ben geen baby meer. Sóms wou ik dat ik nog een baby was, toen was de wereld nog zo gemakkelijk. *awkward silence*