Aziatische halfgodin in wording

Wie het plan opvat om een beter mens te worden, moet daar niet in Europa aan beginnen maar in Azië. Vraag mij niet waarom dat zo is; het ís zo. Azië zie ik als een continent waar de mensen in een constante toestand van zen en vrede met zichzelf leven en de hele dag door glimlachen, niet omdat de regering hen daartoe verplicht maar omdat ze oprecht gelukkig zijn. Strikt genomen ligt Nieuw-Zeeland niet in Azië, dat weet ik, maar a) als je een etmaal in een vliegtuig hebt doorgebracht, wordt elke afstand relatief, b) het is alvast dichter bij Azië dan België en c) doe niet moeilijk. Aziaten -laat ik hen voor het gemak allemaal over dezelfde kam scheren en dat is niet eens zo fout want eeuwen van gemengde huwelijken hebben in NZ voor heel wat genetisch vuurwerk gezorgd- kleuren hier bovendien grotendeels het straatbeeld, dus dat zit wel snor.

Driewerf hoera, ik héb het plan opgevat om een beter mens te worden. Ik wil in contact komen met mijn innere zelf, mijn ziel ontmoeten en mijn bloed voelen tintelen tot in de puntjes van mijn tenen want ik lééf enzoverder enzovoort.

Daartoe wend ik de volgende, in mijn hoofd Aziatische, middelen aan:

- groene thee, want dat is gezond en Aziatisch en gemakkelijk verkrijgbaar;

- stokjeseten, want dat is gezond (dit weet ik niet met zekerheid maar maak ik mijzelf wijs -gelieve mij niet te desillusioneren) en Aziatisch en absurd gemakkelijk verkrijgbaar. Bovendien zijn die stokjes zo ongelooflijk cool;

- yoga.

Jazeker, yoga. Ik geef daaromtrent blijk van gezond sceptisisme maar veel motivatie. De eerste les vond vandaag plaats: een ruimte met vooraan een te grote, confronterende spiegel, simultaan gekke bewegingen maken in de veronderstelling dat dat goed voor ons is, halverwege de beweging het evenwicht verliezen maar doen alsof dat de bedoeling was, ademhalingsoefeningen waarbij ik de zuurstof moet vi-su-a-li-se-ren, mijzelf in bochten wringen waarvan ik niet wist dat ze bestonden, de zonnegroet. Het hele gamma. En óf ze mij daar gaan terug zien, ik heb ervan genoten. Ik denk dat ik na één les al begin te geloven dat yoga betere mensen maakt. Het maakt alleszins geen sléchtere mensen. De sessies starten en eindigen met een buiging en namaste. Ik ontpop me beetje bij beetje tot Aziatische halfgodin.

Oefening zonder naam die veel evenwicht vereist

De boom, Domi-style. Ik zie daar geen boom in

Shout-out of the day: CHINEES RESTAURANT TASHUN in de Sint-Pietersnieuwstraat in Gent, die na het lezen hiervan eindelijk beseffen dat ik fan ben van stokjeseten en mij voortaan stokjes gaan geven zonder dat ik daar eerst om moet vragen. Waarvoor dank.