Stein

Vanavond vindt er een Stein plaats, een rechtenfuif quoi. Ik heb mij laten vertellen dat Stein Latijn is voor fuif - ik herinner mij dat ik enthousiast en geïnteresseerd knikte bij dit weetje, maar in alle eerlijkheid was het een van de belachelijkste dingen die ik ooit had gehoord. Ten eerste, Romeinen hadden geen fuiven, Romeinen hadden kotsfestijnen al liggend op satijnen kussens, en drinkgelagen in Bacchus' naam. Ten tweede, Stein klinkt als Duits (en ik kan het weten). Duits is een germaanse taal en dus per definitie geen romaanse taal. Romeinen spraken een romaanse taal, vandaar de term 'romaans'. Het lijkt mij dan ook hoogst onwaarschijnlijk dat Stein Latijn zou zijn voor fuif. Wanneer ik niet weet wat iets betekent, lonkt in de verte en in de dichte altijd Google, mijn allerbeste vriend. Dit is wat hij/zij/het zegt:

stein (noun) A mug, especially one for beer, usually holding about a pint. [German, probably short for Steinkrug]

Latijn, laat mij niet lachen. Ik vind Thé Dansant plotseling zo beschaafd klinken, alsof we in Gent proberen verbergen waar het eigenlijk om draait. In dat opzicht is Stein beter, het getuigt van de eerlijkheid die zo typerend is voor dronken mensen. Bier!

Het thema van vanavond is 'foute kleren'. Hoe dat precies in zijn werk zal gaan is nog maar de vraag, want naar mijn mening is foute kledingsstijl hier de dagelijkse gewoonte. Het kan enkel erger worden, bergaf bergaffer crash.

Ik heb beslist mij niet te verkleden. Ten eerste, ik verkleed mij niet graag. Ten tweede, mijn mama zegt dat ik geen geld mag uitgeven aan brolkleren en ze heeft daarin gelijk. Waar een gemiddelde Aucklandees een met paarse diamanten bezet zilverkleurig vestje vermoedelijk nog zou kunnen gebruiken bij andere gelegenheden, zou het in mijn kleerkast gewoon motten vergaren. Moeders goede raad schoot dan ook door mijn hoofd toen ik met een diepe frons naar fluoroze leggings aan het kijken was in een goedkoop warenhuis. Ik ga mijn geld uitgeven aan reizen. Of eten. Ten derde, ik heb in mijn kleerkast een bloemenkleedje hangen dat een doel zoekt en vanavond lijkt een geschikt moment. Bloemenkleedje met roze leggings zou fout geweest zijn, daar bestaat geen twijfel over. Maar ik zou niet willen dat de mensen denken dat het kleedje deel was van de foute outfit, en dat risico bestond wel degelijk. Dat heb je met retro-kleren vermoed ik.

De meeste internationale studenten zijn op reis vertrokken, ik zit dus tijdelijk met een acuut tekort aan gezelschap. Sociaal gezien wordt vanavond dan ook een sprong in het diepe. Niet dat er veel te socializen zal vallen, als de decibels dezelfde hoogten bereiken als ze op Gentse fuiven doen. Ik heb een aantal mensen ge-sms't met betrekking tot hun avondplannen. Vervolgens heb ik mijn gsm op stil gezet om niet te moeten horen of, wanneer en hoe ze niet antwoorden. Dat is mijn struisvogeltechniek en hij werkt langs geen kanten.* Hoe dan ook, mijn social awkwardness en ik hebben al voor hetere vuren gestaan. De namiddag is jong, het komt allemaal goed.

Eigenlijk heb ik een grondige hekel aan uitgaan, waarmee ik doel op de massafuiven, niet op de gezellige café-avondjes en Grasleinachten. Ik begin meer en meer te vermoeden dat er een trauma achter zit, een echt reëel psychologisch uit de doeken doenbaar trauma. Ik moest maar eens diep graven naar de precieze oorzaak. Uitgaan is meer dan gewoon iets wat ik 'niet graag doe'. Ik ben er soms zowaar bang van, alsof ik mezelf vrijwillig naar een slachtbank zou leiden. Hopelijk verdwijnt dit alles in het niets bij het leuke feestje dat vanavond kan worden. Ik heb genoeg mensenrechten gezien voor vandaag, ik wil dansen.

* Ik moet stoppen met op mijn blog zo ontwapenend eerlijk te zijn. Dat wordt nog eens mijn dood.